ای جسارت! دوست من باش.

دوستی نعمت گرانبهائی است ،خوشبختی رادوبرابر می کندوبه بدبختی تخفیف میدهد.

اگر کسی را دوست داری رهایش کن سوی تو برگشت از آن توست و اگربرنگشت از اول برای تو نبوده

از بزرگی نترس؛ بعضی بزرگ زاده می­شوند، برخی بزرگی را به دست می­آورند و بعضی بزرگی را به دامانشان می­اندازند.

آه که دروغ چه چهره زیبایی دارد.

به لب­هایت خوار و خفیف کردن نیاموز که برای بوسیدن آفریده شده­اند

خدا به تو یک صورت داده است و تو از آن صورت دیگری ساخته ای.

صورت شما کتابیست که مردم می توانند از آن چیز های عجیب بخوانند.

به عمقت برو، در بزن و بپرس قلبت چه می­داند.

اگر کلمات نایاب شوند، به­ندرت بیهوده مصرف می­شوند.

با خنده و شادی، نگذار چین و چروک­های پیری از راه برسند.

چقدر بدبختند آنان که صبر و شکیبایی ندارند؛ مگر نه آن است که زخم ذره ذره التیام می­یابد.

ترسو قبل از مرگش بارها می­میرد؛ دلیر فقط یک بار طعم آن را می­چشد